 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ізноў самота незямная
З душы выкрадвае сьвятло.
На сподку сьвечка дагарае,
Нібы надзея на цяпло.
Сьцюдзёны вецер б’ецца ў шыбы
І дождж змывае з траў сьмяцьцё.
Нібы лятаючыя рыбы,
Лятае ля акна лісьцё.
І змрокам поўніцца кватэра,
І цені праз душу плывуць.
І кветкі на старых шпалерах
Зашавяліліся, цьвітуць.
А дождж штохвілі ўсё мацьнее
І вецер рве зь бяроз лісьцё.
І плача сьвечка – разумее –
Кароткае ў агня жыцьцё.
І вольны я і невясёлы
На сьвет гляджу, як на ваду.
І на сьвятло лятуць анёлы,
І д’яблы ў цемнату лятуць.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
